هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی ادراک شنوایی دانش آموزان دچار آسیب شنوایی شدید (70-90 دسی بل) در دو محیط آموزشی مدارس عادی و استثنایی (تلفیقی) بود. روش: در چارچوب طرح 36 نفر از دانش آموزان دختر و پسر کلاسهای اول و دوم و سوم ابتدایی مدارس ناشنوایان و عادی به عنوان نمونه انتخاب شدند و با ارجاع به کلینیک شنوایی شناسی و انجام آزمایشهای شنوایی صدای خالص، آزمایش آستانه دریافت کلمات دو هجایی، معاینه گوش خارجی و پرده گوش میانی، آزمایش مقاومت گوش میانی جهت اطمینان از سلامت گوش میانی و قرار داشتن میزان شنوایی در محدوده آسیب شنوایی شدید انتخاب و براساس سن وقوع کم شنوایی، سن تشخیص کم شنوایی، شنوایی والدین، سطح (وضعیت) اجتماعی اقتصادی، بهره هوشی و وجود ناتوانیهای مضاعف همتا شدند. سپس هر دو گروه به وسیله آزمون ادراک شنوایی (APT/HI) مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با روشهای آمار توصیفی و تحلیلی به روش تحلیل واریانس عاملی بررسی شدند. یافته ها: میانگین نمرات کل در هشت زیرآزمون در مدارس ناشنوایان پایه اول، دوم و سوم به ترتیب 170.3, 164.95 و 153.65 و در مدارس عادی، 191.45, 181.45 و 188.95 بدست آمد. تحلیل واریانس عاملی داده ها تفاوت معناداری را بین دو گروه نشان داد (P=0.0001), (F=42.58). نتیجه گیری: مقایسه دو گروه نشان می دهد که در شرایط یکسان دانش آموزان دچار آسیب شنوایی شدید مشغول به تحصیل در مدارس عادی (تلفیقی) دارای تواناییهای ادراک شنوایی بهتری نسبت به دانش آموزان آسیب دیده شنوایی شدید شاغل به تحصیل در مدارس ناشنوایان هستند.

زمینه و هدف: در رویکردهای مختلف زبانی، خواندن یک مهارت محسوب می شود. مهارت های زبانی شامل گوش کردن، سخن گفتن، خواندن و نوشتن، با هم ارتباط زیادی دارند. بنابراین چنانچه کودکان مهارت های گوش دادن و سخن گفتن را فعالانه انجام دهند، مهارت های خواندن و نوشتن را به آسانی خواهند آموخت. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای سواد خواندن دانش آموزان کم شنوا و همسالان با شنوایی هنجار در مقاطع مختلف تحصیلی بود.روش بررسی: تحقیق به صورت پس رویدادی و با استفاده از آزمون استاندارد شده پرلز 2006 بود که روی 80 دانش آموز کم شنوای شدید و عمیق پایه های تحصیلی پنجم دبستان، اول و چهارم دبیرستان شاغل به تحصیل در مدارس استثنایی شهر تهران که به شیوه نمونه گیری تصادفی و 80 دانش آموز با شنوایی هنجار از مدارس عادی که با نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، اجرا شد.یافته ها: تفاوت معنی داری بین میانگین درک خواندن دانش آموزان شنوا و کم شنوای شدید و عمیق مشاهده شد (p<0.001). همچنین در هر سه آزمون، میانگین درک خواندن دانش آموزان کم شنوای دختر از پسر بالاتر بود و این تفاوت در سطح p<0.001 معنی دار بود. تفاوت میانگین درک خواندن دانش آموزان کم شنوا در سه مقطع معنی دار نبود که نشان دهنده عدم رشد مهارت خواندن، متناسب با افزایش پایه تحصیلی بود.نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان می دهد که یکی از حیطه هایی که در کم شنوایان به طور قابل ملاحظه ای دچار آسیب می شود، درک خواندن است. با توجه به اینکه سواد خواندن یکی از مهمترین توانایی های اکتسابی دانش آموزان در مدرسه است، لزوم ارزیابی آن و شناخت نقاط قوت و ضعف دانش آموزان به ویژه کم شنوایان ضروری است.

هدف: نویز و داروهای اتوتوکسیک از جمله مهمترین عوامل ایجاد کننده کم شنوایی دائمی می باشند. بطور معمول تصور بر این است که ارائه همزمان این عوامل آسیب رسان غالبا سطح آسیب شنوایی را به شکل غیر خطی بالا می برند، اما اگر روش ارائه این عوامل با دقت انتخاب شوند، نه تنها می توان میزان آسیب را کنترل کرد بلکه حتی می توان سطوحی از محافظت را نیز ایجاد کرد. این مطالعه مروری به بررسی این موضوع می پردازد که در چه شرایطی ارائه دو عامل آسیب رسان در کنار هم می تواند سبب محافظت شود و در چه مواردی سطح آسیب را بیشترمی نماید.روش بررسی: در این مطالعه مروری آخرین مقالات پیرامون آسیبهای شنوایی ناشی از نویز و داروهای اتوتوکسیک در بانکهای اطلاعاتی Science direct، Google scholar،Springer، Magiran، Scopus،Proquest و Pubmed و با استفاده از کلید واژه های مرتبط در فواصل سالهای 1960 تا2015 جستجو شد که از بین 125 مقاله مرتبط بدست آمده، با حذف مقالات تکراری (duplicates) و مقالاتی که در راستای تحقیق نبودند، نهایتا 59 مقاله مرتبط مورد بررسی دقیق قرار گرفت.نتیجه گیری: ارائه عامل آسیب رسان شنوایی در مقادیر پایین و در بازه زمانی محدود می تواند دستگاههای حفاظتی درون سلول را فعال کند. این امر به نوبه خود مقاومت حلزون را در مقابل عوامل آسیب رسان افزایش می دهد. درک دقیق این بازه زمانی امکان ارائه مداخلات درمانی مناسب را فراهم خواهد ساخت.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه احساس تنهایی در افراد با آسیب شنوایی، آسیب بینایی و عادی انجام شد. جامعه آماری شامل افراد 13 تا 22 ساله ی با آسیب شنوایی، آسیب بینایی و عادی شهر شیراز بودند که از بین آن ها نمونه ای به حجم 116 نفر (32 فرد با آسیب بینایی، 21 فرد با آسیب شنوایی و 63 فرد عادی) انتخاب شد. گروه های با آسیب شنوایی و بینایی با روش نمونه گیری در دسترس و گروه عادی با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. از مقیاس‏ احساس تنهایی برای سنجش احساس تنهایی استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که احساس تنهایی در گروه های با آسیب شنوایی و آسیب بینایی به طور معنی داری بیشتر از گروه عادی است. افزون بر این، نتایج نشان داد که احساس تنهایی افراد با آسیب شنوایی و بینایی در خرده مقیاس های تنهایی ناشی از ارتباط با خانواده و نشانه های عاطفی تنهایی به طور معنی داری بالاتر از گروه عادی است. بین سه گروه در خرده مقیاس تنهایی ناشی از ارتباط با دوستان تفاوت معنی داری مشاهده نشد. با توجه به بالاتر بودن میزان احساس تنهایی در افراد با آسیب های حسی می توان بیان کرد که طراحی و اجرای برنامه های کاهش احساس تنهایی جهت ارتقای سلامت روان شناختی در این افراد ضروری است.

زمینه و هدف: گوش کردن، سخن گفتن، خواندن و نوشتن مهارت هایی زبانی هستند که بین آنها ارتباط کامل وجود دارد. گوش دادن اولین مهارت زبانی است که فرد در جریان رشد خود فرا می گیرد. اگر این مهارت تحت تاثیر آسیب شنوایی قرار گیرد، لطمات اساسی بر مهارت های زبانی وارد خواهد آمد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر افت شنوایی بر سواد خواندن دانش آموزان آسیب دیده شنوایی در مقایسه با دانش آموزان با شنوایی هنجار در مدارس عادی بود.روش بررسی: پژوهش مقطعی حاضر با استفاده از ابزار آزمون دفترچه های استاندارد شده بین المللی 2001 PIRLS انجام گرفت. 119 دانش آموز در پایه های چهارم ابتدایی، سوم راهنمایی و سوم دبیرستان مبتلا به کم شنوایی متوسط و شدید از مدارس استثنایی، و همچنین 46 دانش آموز با شنوایی هنجار از پایه چهارم ابتدایی مدارس عادی در این پژوهش بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t مستقل استفاده شد.یافته ها: در سطح سواد خواندن و در عملکرد درک متون ادبی، بین کلیه دانش آموزان آسیب دیده شنوایی در مقایسه با دانش آموزان شنوایی هنجار تفاوت معنی دار دیده شد (p<0.05) و در درک متون اطلاعاتی، به جز دانش آموزان پایه سوم دبیرستان دچار کم شنوایی متوسط، سایر دانش آموزان تفاوت معنی داری در مقایسه با دانش آموزان عادی نشان دادند (p=0.03).نتیجه گیری: افت شنوایی بر سطح سواد خواندن تاثیر منفی می گذارد. لازم است ارتقاءبخشی سطح سواد خواندن و تقویت باقی مانده شنوایی، در طراحی و برنامه ریزی های آموزشی در مدارس استثنایی برای دانش آموزان آسیب دیده شنوایی، بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

هدف: قرار گیری در معرض اصوات شدید نیز می تواند تغییرات فیزیولوژیکی وسیعی را در سیستم شنوایی ایجاد نماید. این تغییرات می توانند به صورت افت شنوایی حسی- عصبی، وزوز و یا حتی سرگیجه تظاهر نمایند. هدف از این پژوهش مقایسه آسیب شنوایی حادث شده در کارگران شاغل در کارخانه صنایع فولاد اهواز با آسیب شنوایی حاصل از انفجارات ادوات و مهمات جنگی در زمان جنگ تحمیلی بود.روش بررسی: طی یک مطالعه تحلیلی 400 فرد دچار افت شنوایی 40- 20 ساله در دو گروه ضربه صوتی و گروه افت شنوایی ناشی از نویز (NIHL) مورد بررسی قرار گرفتند. این اشخاص به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند. کلیه این افراد پس از معاینه کامل گوش و حلق و بینی تحت ارزیابی های اتوسکوپی، ادیومتری اصوات خالص، ادیومتری گفتاری و تمپانومتری قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری تحلیلی SPSS 10 و با در نظر گرفتن سطح معنا داری <0.05 صورت پذیرفت.یافته ها: در گروه NIHL کلیه عوارض شنوایی ایجاد شده به صورت حسی- عصبی بود، در حالی که در گروه ضربه صوتی این مشکل به دو صورت افت شنوایی حسی- عصبی و آمیخته مشاهده شد. افت شنوایی در گروه NIHL در 91 درصد موارد به صورت متقارن بود ولی در گروه ضربه صوتی تنها در 68 درصد موارد کم شنوایی به شکل متقارن مشاهده گردید. شدت افت شنوایی در گروه ضربه صوتی به طور معناداری بیشتر از گروه دیگر بود (P<0.05). افت شنوایی حادث شده در گروه NIHL عمدتا در محدوده 8000- 2000 هرتز بود، در حالی که در گروه ضربه صوتی بیشتر در محدوده 6000- 3000 هرتز قرار داشت. بین میزان کم شنوایی و سطح شدت صدا همبستگی آماری معناداری مشاهده گردید p<0.05) و (r=0.85. در گروه ضربه صوتی درصد قابل توجهی از بیماران دچار پارگی پرده تمپان و از هم گسیختگی زنجیره استخوانچه شده بودند.نتیجه گیری: مواجهه با نویزهای بسیار شدید حتی به مدت خیلی کوتاه نیز می تواند آسیب های جبران ناپذیری را در سیستم شنوایی پدید آورد. در این حالت افت شنوایی ناشی از اصوات شدید بسیار کوتاه مدت غالبا بسیار شدید تر از مواردی است که شخص به مدت طولانی در معرض یک نویز پیوسته قرار می گیرد. مطلب قابل تامل در این بررسی، مشاهده یکسری آسیب های بارز در اندام های غیر سیستم شنوایی به هنگام بروز ضربه صوتی بود؛ به گونه ای که گروهی به دلیل ضربه صوتی و ترکش دچار فیستول لابیرنت، پارگی ریه و پارگی امعاء و احشاء گردیده بودند.

هدف: در بیماری های مختلف سیستم شنوایی ممکن است آسیب سیستم دهلیزی نیز مشاهده گردد. در این مقاله، در نظر داریم که به بررسی مقالات مرتبط با رابطه آسیب سیستم شنوایی و سیستم دهلیزی با تاکید بر عملکرد اندام اتولیت بپردازیم. روش بررسی: مقالات مرتبط با رابطه آسیب سیستم شنوایی و سیستم دهلیزی در پایگاه های PubMed، Web of Science و Scopus مورد بررسی قرار گرفتند و مقالاتی مورد استفاده قرار گرفتند که از آزمون های مناسبی برای بررسی سیستم دهلیزی استفاده کرده بودند. یافته ها: نتایج آزمون های متعدد سیستم دهلیزی نشان دهنده وجود آسیب در موارد کم شنوایی حسی عصبی بود اما میزان درصد افراد دارای آسیب بسته به اندام دهلیزی مورد ارزیابی و آزمون مورد استفاده متفاوت بود. نتیجه گیری: بین آسیب سیستم شنوایی و آسیب سیستم دهلیزی رابطه وجود دارد. در موارد کم شنوایی حسی عصبی مناطق مختلف سیستم دهلیزی دچار آسیب می گردند اما این آسیب بیشتر در مناطق اندام های اتولیت و مخصوصا ساکول قابل مشاهده می باشد که یکی از دلایل مطرح شده برای این موضوع می تواند مجاورت فیزیکی این عضو به ساختار های شنوایی و مخصوصا حلزون باشد.